Na de ‘lieve Johnny’-brief stroomde mijn inbox vol met berichten en persoonlijke verhalen. Er was er één bericht die anders was dan alle anderen. Er stond slechts 1 enkele vraag in, namelijk: ‘Heb je een rekeningnummer?’
Deze vraag intrigeerde me en ik besloot niet veel later te reageren met de vraag wat zijn plan precies was. De man in kwestie stuurde een antwoord terug waarin hij te kennen gaf geld over te willen maken naar mij om zo, al was het maar voor een ochtend, de droge biscuitjes te kunnen ruilen tegen een heerlijke vlaai.
Ik sloeg dit aanbod af en stelde voor dat de man naar een willekeurige verzorgingshuis zou gaan om daar de mensen te trakteren op een lekkernij. Daarna bleef verder contact uit en ik dacht niet meer aan deze man.
Tot gisteravond.
Mijn telefoon licht op en ik zie dat ik een bericht heb ontvangen. In eerste instantie zegt de naam die ik zie staan mij helemaal niks, Marc Keijers. Nieuwsgierig als ik ben open ik direct mijn inbox en lees wat hij mij niet wilde onthouden: Ik heb een tehuis bezocht om geld te brengen, maar ze vroegen iets anders. Een kerststal voor de bewoners. Zelf hadden ze daar geen budget voor. Die kerststal heb ik gevonden via Marktplaats. Onderin de stal zat een kaartje, heel mooi. Jouw brief op Facebook heeft de wereld niet doen veranderen, maar maakt een paar mensen wel heel gelukkig. Ik ben daar 1 van. Dankjewel!
Met dit bericht stuurt hij ook foto’s mee. De eerste is van de kerststal, gemaakt van hout. De andere foto is van het kaartje wat daar onderin lag. De woorden zijn met zorg geschreven: Deze kribbe is 40 jaar geleden door mijn man gemaakt. Helaas is hij in 2010 overleden. Daarom had ik geen behoefte meer om het op te zetten. Ik wens u er veel plezier mee!
Mijn mond valt op en ik voel een warmte door mijn lijf heen trekken. Ik open het profiel van Marc en kom vrijwel direct terecht op een post die hij geplaatst heeft:
Mooie mensen bestaan! Een tijdje geleden las ik dit stuk (de ‘lieve Johnny’-brief) en ik was impressed, onder de indruk en ontroerd. Ik heb aangeboden een bedrag naar deze dame over te maken maar dat nam ze niet aan. Nog beter, ik kreeg een challenge terug: doe iets voor deze geweldige echte mensen in de instellingen in je eigen buurt. Die nam ik aan en vond mijn uitdaging. Er is in de buurt rond kerst een open dag, inloop voor jong en oud met jonge en oude bewoners. Ze zoeken kerststalletjes, zonder budget. Ik kan er 1 kopen maar verdubbel liever.
Kan je me helpen? Heb je er 1 over? Komt nooit meer terug.
En twee: neem het stokje over, je kan vast ook wat Oskam energie kwijt in je eigen omgeving
Terwijl de wereld in brand staat, mensen rouwen en iedereen in oorlog is, ontvang ik zo’n bericht. Een bericht wat de tranen in m’n ogen doet opwellen en me doet beseffen dat de wereld toch niet zo verrot is als ik de afgelopen dagen heb gedacht.
De mens achter het verhaal 