Terwijl ik op een zondags tempo door mijn schoenendoos heen struin op mijn vrije woensdag, slamt de radio de nieuwste deuntjes van 2014 ter gehore. Zo heel af en toe betrap ik mezelf erop dat ik mee zing, althans als je het als zingen zou kunnen beschrijven. De geluiden die ik produceer zouden ook niet misstaan in de bronstijd.
Ik herschik mijn (nep)bloemetjes en stoffer wat pluisjes onder m’n bank. Wanneer ik mijn ramen sta te herdecoreren van luipaard-gevlekt naar zebra-gestreept, hoor ik de DJ met overdreven enthousiasme vertellen dat er gefluisterd wordt dat meneer Winter met stille trom vertrekt en mejuffrouw Lente in aantocht is. Nieuws wat mij betreft trendtopic mag worden!
Dromend glij ik weg in een wereld van warme terrasjes met koele wijntjes. Tinkelende ijsblokjes tegen een zonverbrande huid. Zomerse avonden met vuurkorven en gezelligheid. Een wereld waarin de dagen eeuwen lijken te duren en men ervan geniet! De nachten kort zijn en er is minder tijd om van muggen olifanten te maken.
Elke zonnestraal wordt benut voor het opdoen van een kleurtje en een glimlach op ieders gezicht. De kleuren van narcissen en eikenbomen maken dat de wereld wat luchtiger en lichter aanvoelt. Blote slippervoetjes in het groene gras waar lammetjes spelen.
In gedachten paradeer ik rond in het favoriete zomerjurkje aller tijden en ineens loopt er een rilling over mijn rug. Hmmm, vergeten de verwarming aan te zetten. Toch wel koud als je niets aan het doen bent. Ik geef de verwarming een slinger en doe wat lampjes aan. Dan kruip ik met een dekentje op de bank. Terwijl het alweer langzaam donker begint te worden, kijk ik vol verwachting uit raam.
De mens achter het verhaal 